Uit de praktijk: Dutch Grammar Support

‘’Ik geef les aan midden- en hoger opgeleide cursisten. Sommigen hebben Engels als moedertaal, maar de meesten komen bijvoorbeeld uit Polen, Turkije, Griekenland, Chili, China, Iran, Servië of Spanje en hebben (een beetje) Engels op school geleerd. Ik werk meestal in kleine groepjes, maar dan nog zijn er altijd niveauverschillen. De een is al langer in Nederland dan de ander, of heeft meer contacten met mensen die Nederlands spreken. Ook maakt de een sneller vorderingen dan de ander, doordat er meer overeenkomsten zijn tussen het Nederlands en zijn moedertaal en/of doordat hij meer tijd en energie heeft voor huiswerk en zelfstudie. Daarbij komt nog dat er ook altijd verschillen in leerstijl zijn. De een pakt de voorbeelden uit de dialogen en opdrachten gemakkelijk op en durft daar vrijelijk mee te experimenteren. De ander denkt heel analytisch, merkt elke nieuwe of afwijkende grammaticale vorm op en probeert in de eerste plaats het systeem van de taal te begrijpen. Vaak hangen deze verschillen in leerstijl samen met het soort taalonderwijs dat deze cursisten in hun eigen land hebben gevolgd.’’

‘’Het een en ander wordt weerspiegeld in de vragen die cursisten stellen in de les. En als het over grammatica gaat, gaan die vragen meestal niet over de regel die op dat moment aan de orde is in de les of in het hoofdstuk van de leergang. Nee, die vragen gaan juist over andere grammaticale kwesties. Iets wat een cursist is opgevallen in een leestekst of in mijn feedback of in iets wat op straat is gehoord. Heel vroeger probeerde ik dan die regel uit te leggen aan de hand van voorbeelden die ik ter plekke bedacht. En dan maakte ik de verwarring soms nog groter, doordat die voorbeelden weer allerlei andere vragen opriepen. Later, toen ik geleerd had dat zulke vragen nogal individueel waren en dat de rest van de cursisten er (nog) geen belangstelling voor had, zei ik iets als: "Mooie vraag, dat is eigenlijk meer gevorderde grammatica", of "Dat heb je goed gezien, dat hebben we behandeld in hoofdstuk 1".  En dan probeerde ik het alsnog zo kort mogelijk uit te leggen, maar daar werd ook niemand echt blij van, want in het ene geval was de boodschap 'dat hoef je niet te weten' en in het andere 'dat had je moeten weten'. Nu zeg ik bijvoorbeeld: "Jouw vraag gaat over woorden als meenemen, opbellen en schoonmaken.  Ja, dat is interessant, hè? Als je daar meer over wilt weten, kun je even kijken in Dutch Grammar Support". En dan wijs ik het betreffende hoofdstuk, of de paragraaf, aan en geef het op als huiswerk - optioneel, dus voor wie wil.’’

‘’Dit is hoe Dutch Grammar Support bedoeld is. Het geeft cursisten antwoord op hun grammaticale vragen, wanneer ze maar willen en hoe vaak ze maar willen. Het stimuleert hen om (vaker) zelf het initiatief te nemen om een regel te doorgronden. Het geeft cursisten ook inzicht in wat ze aan grammatica nodig hebben op een bepaald niveau, doordat de regels stap voor stap worden beschreven, geordend naar niveau A2, B1 en B2.  Cursisten worden door Dutch Grammar Support zelfstandiger in hun leerproces.’’

‘’In de tweede plaats helpt Dutch Grammar Support ook de docent. Het helpt om het didactisch klimaat gezond te houden: de docent kan alle vragen serieus nemen zonder er veel tijd aan te besteden. Het helpt de docent ook om  'bij de les' te blijven en niet op allerlei zijsporen te belanden die afleiden van het doel van de les. De les blijft dus doelgericht en effectief voor alle cursisten in de groep.’’

‘’Dutch Grammar Support geeft geen didactische werkvormen om met grammatica te oefenen in de les. Het geeft de inhoud van de grammaticale regels zelf, gericht op cursisten. Dus geen overbodige kennis of taalkundige terminologie, maar voor iedereen begrijpelijke taal: de regels worden beschreven in eenvoudig Engels (A2) en geïllustreerd met heldere voorbeelden in het Nederlands. Het is een nuttig grammaticaboek, al zeg ik het zelf.’’

Yvonne Zevenbergen