Kritiek van de praktische rede

Na het enorme succes van de Kritiek van de zuivere rede  vervolgt Uitgeverij Boom nu met Kants ethische hoofdwerk, de Kritiek van de praktische rede. Weinig boeken hebben zo’n scherp stempel op de moderne cultuur gedrukt als Kants drie Kritieken. De denkers die de spreekbuis van onze tijd zijn, van Schopenhauer en Heidegger tot Derrida en Habermas, bevestigen het: met Kants Kritieken is ons denken pas echt modern geworden.

In de Kritiek van de zuivere rede had Kant de mogelijkheid onderzocht van de menselijke kennis. Hij kwam tot de slotsom dat die beperkt blijft tot het domein van de zintuiglijke ervaring, en dat we niets kunnen weten over zaken die die ervaring te boven gaan: over de ziel, de wereld als geheel en God.

In de Kritiek van de praktische rede stelt Kant echter dat we als praktische, moreel handelende wezens onafhankelijk zijn van de zintuiglijke wereld en deel krijgen aan de wereld van de bovenzin-tuiglijke dingen. Omdat alle belang uiteindelijk moreel is, heeft de praktische rede voor Kant het primaat boven de zuivere rede.

Kants tweede Kritiek is de ‘sluitsteen’ van zijn filosofische systematiek en het kloppende hart van zijn filosofisch oeuvre.

Origineel:

Kritik der praktischen Vernunft