Wij Nederlanders zijn Europees kampioen wat betreft agressie- en geweldsincidenten tegen verpleegkundigen, leerkrachten, winkelpersoneel, ambtenaren en andere werkenden. Hoe zijn we in een situatie beland waar professionals elkaar vertellen dat agressie erbij hoort? Waar politici het verkeerde voorbeeld geven?
Wie komt nog op voor de verpleegkundige die wordt bedreigd? Wie zorgt ervoor dat de privégegevens van de kritische journalist niet online verspreid worden? Wie zorgt ervoor dat de juf, het supermarktpersoneel en de politieman veilig en zonder intimidatie hun werk kunnen doen? Onze achteloosheid is opmerkelijk: we doen veel te weinig om de agressie in te dammen.
Dat werkt in het voordeel van de agressor en onze samenleving betaalt de prijs. Ook de professional zelf laat zwijgend en lijdzaam de tsunami aan agressie over zich heen komen. De agressor komt er zo niet alleen mee weg, maar wordt er zelfs voor beloond. Dat moet stoppen.
In dit baanbrekende boek doet agressie-expert Caroline Koetsenruijter een vlammende oproep aan politici, rechtspraak, politie, Openbaar Ministerie, werkgevers, werknemers, vakbonden, media en betrokken burgers om de verhuftering in Nederland te stoppen. Want als wij de ambulancebroeder niet kunnen beschermen tegen de explosief stijgende agressie in Nederland, waarom zou hij ons dan nog redden van een hartaanval?
Woord vooraf 13
Inleiding 17
1 Achteloosheid 23
1.1 We gedogen agressie 24
1.2 Onze achteloosheid verergert de agressie 25
1.3 Vergoelijken draagt bij aan agressie 25
1.4 Het hoort erbij 26
1.5 Is het echt zo erg? 28
1.6 Ik-tijdperk 31
1.7 Niemand is veilig 32
1.8 Beschaving van de samenleving 34
2 Agressie loont 37
2.1 Waarom stoppen als het werkt? 38
2.2 Lage pakkans 42
2.3 Jong geleerd, oud gedaan 44
2.4 Wie worden uitgekozen als slachtoffer? 45
2.5 Wie zijn de agressoren? 48
2.6 Vrouwen komen er vaker mee weg 50
2.7 Agressieve kakkers 50
3 Oorzaken en verkeerde inspiratie 55
3.1 Als zelfs onze politici doxen, waarom zou ik dan netjes blijven? 56
3.2 Geen politieke haan die ernaar kraait 60
3.3 Maatschappelijke problemen worden aan werkenden overgelaten 61
3.4 Verwaarlozing van opvoeding, educatie en jeugdzorg 62
3.5 Welvaart oneerlijk verdeeld 64
3.6 Onderscheid naar afkomst en discriminatie 66
3.7 Media winnen bij polarisatie 67
3.8 Sociale media 69
3.9 De werkgever is de grootste wegkijker 71
4 Perspectieven voor oplossingen 77
4.1 ‘Dit winnen we nooit’ 77
4.2 Verpest het verdienmodel 78
4.3 Politici hebben een voorbeeldfunctie 79
4.4 Media-aandacht 80
4.5 Niet meer anoniem op sociale media 81
4.6 Werkgevers stellen een collectieve norm vast 82
4.7 Hoofdrol voor de nieuwe veiligheidsregisseur 84
4.8 Wat moet er gebeuren met een melding? 87
4.9 Stel een meldingsquotum in 90
4.10 Focus op code rood 91
4.11 Het stopgesprek 93
4.12 Civielrechtelijke boete 94
4.13 Agressieverzekering 100
4.14 Beschermende maatregelen 101
4.15 De zwarte lijst 103
4.16 Ambachtslijnen 105
4.17 Leer van agressie 106
4.18 Ondernemingsraad 109
4.19 Vakbond 110
4.20 Inspectie szw 111
4.21 Politie, officieren, rechters: leef je in 111
4.22 Maak een speerpunt van intimidatie 112
4.23 Maak beschermd aangifte doen breder bekend 113
4.24 Houd vpt levend 115
4.25 Antimisbruikbepaling 117
4.26 Pak recidivisten gericht aan 118
4.27 Taakstrafverbod 119
4.28 Waarom deed ik het? 120
5 Moraliteit 121
5.1 ‘Dit verhaal gaat niet over mij’ 122
5.2 Slachtoffers worden daders 123
5.3 Spreken is zilver, zwijgen is fout 124
5.4 Wij hebben toch niks te klagen? 125
5.5 Wat voor werkgever wil je zijn? 127
5.6 Misbruik van bescherming 128
5.7 Lessen uit #MeToo 129
5.8 Wonen in het agressieparadijs 133
5.9 #stopagressie 133
Slotwoord 135
Bijlage: collectieve norm bij externe agressie en intimidatie 137
Dankwoord 141
Noten 143
You need a business account to order this product. You are currently logged in with the email address: .
Would you like to use this email address for your business account?
Use a different email address for business account Use current email address for business account